Przytarczyce, to cztery małe ok. 6-7 mm wielkości gruczoły wydzielania wewnętrznego, które zlokalizowane na tylnej powierzchni tarczycy. Typowo mamy tylko cztery przytarczyce, ale może ich być nawet .... 18 i możemy je znaleźć w innych miejscach w organizmie, co jest związane z embriologią tych narządów. Przytarczyce nie leżą symetrycznie i bardzo trudno je znaleźć, gdyż są objęte włóknistą torebką otaczającą tarczycę. Jesli nie są powiększone, to w badaniu obrazowym jakim jest USG - możemy ich nie zobaczyć.

Komórki tworzące te gruczoły są bardzo malutkie, mają jedynie ok. 4-8 mikrometrów, ale pełnią bardzo ważną funkcję w organizmie, poprzez wydzielanie hormonu PTH (parathormon) kontrolującego stężenie wapnia we krwi i płynie tkankowym, niesłychanie ważnego mikroelementu mającego wpływ na wiele ważnych czynności tkanek i narządów. Najprościej ujmując funkcje przytarczyc: obniżony poziom wapnia we krwi powoduje uwalnianie parthormonu, który oddziałowując na cewki nerkowe powoduje w nich wzrost wchłaniania wapnia, a hamuje wchłanianie zwrotne fosforanów - tym samym "oszczędza" wapń dla organizmu. Ponadto PTH pobudza wytwarzanie witaminy D3, a dzięki niej dodatkowo zwiększa wchłaniania wapnia i fosforanów w jelicie cienkim oraz reabsorbcję (uwalnianie) wapnia z kości- tym samym podnosząc stężenie wapnia we krwi.

Niedobór parathormonu powoduje tężyczkę, która objawia się nadpobudliwością mięśniowo-nerwową, a nadprodukcja tego hormonu powoduje zbyt dużą resorpcję wapnia z kości, co przyczynia się do tego, że ulegają zrzeszotnieniu, sa kruche i łamliwe, mogą łatwo ulegać na skutek osteopenii lub osteoporozy. Mamy w organizmie hormon antagonistyczny w stosunku do parathormonu, jest nim wydzielana przez komórki C tarczycy kalcytonina. Kiedy stężenie wapnia wzrasta ponad normę zwiększa się jej wytwarzanie i następuje szybkie hamowanie uwalnianie wapnia z kości.

                                                                                                                  cdn.